δυτης

κρατωντας την ανασα του μεσα στο βυθο του ασυνειδητου. ονειρο μεσα στη πατριδα του το παιδι που ημουν. μια προσευχη απο αισθησεις. ψαχνοντας το νομο που με γεννησε. κανενας. ψηλαφοντας το αγνωστο με γυμνα χερια. ακολουθωντας τα νευρα των φυλλων ο δρομος που εμαθε μεσα στο μεγαλο δασος. απο την επιφανεια του ονειρου κοιταζω το δυτη μες στο βαθυ σκοταδι οσο αντεχει ο αερας των πνευμονων μου. με τοση επιμονη οι αργες του κινησεις αφηνουν πισω μια πορεια που εξαφανιζεται στον καθρεφτη του εναστρου ουρανου. χωρις να το ξερει περνα μεσα απο τη μεγαλη αρκτο. κλεινω τα ματια και διασχιζω τις πολεις με τα μεγαλα ποταμια. ο ταγος. γκουανταλκιβιρ. η δυτικη οχθη. μυστικοι κηποι στο νησι της μαργαριτας.

παραλογισμοι του γερου με τα γαλαζια ματια

ζυραννα τα δακτυλα σου αγγιζουν την ανασα μου στην ακρη της νυχτας. απο τα ανθη του κηπου που μπλεκτηκαν με τα μαλλια σου γευονται των μελισσων οι αδενες. να ναι το κοσμου η μονη βαθυτερη αναγκη η αγαπη και του νερου η γαληνια επιφανεια και το πρασινο βαθος. αυτοι που πανε για τον πολεμο και οι αλλοι για την αρρωστια και το μενος για τους αλλους και γιατι τοση αδικια θεε του ακοσμου.τι να ξερεις εσυ απο αιμα. δεν εχουν σπιτι τα ματια σου ενα καταφυγιο να χαρουν του κοσμου τα ατελιωτα θαυματα. κ οσων δεν εχουν σπιτι τα ματια τους ταξιδεουν μεσα στο συμπαν τα βλεματα τους γυρευοντας το αλλο. μεσα κ μεταξυ και στο εσωτερικο του αγαπημενου σου φορεματος να κρυβεις τη λεξη από το ποιημα ή να ναι ελευθερη με τα δελφινια στο ταξιδι για του καλοκαιριου την αλλη γη. νοημα με λεξεις ή με αφη ή με του ειδωλου σου το φως πανω στον καθρεφτη να κτιζεις την ζωη σου; μερα με την μερα και με κομματια του χρονου και γυψο τα καλοκαιρινα απογευματα στα νησια. σαν του δραπετη το ζαλισμενο βημα και κατω απο το ρουχο του σφιχταγκαλιασμενη να σερνει τη λεξη απο την μανα του ή να ναι ελευθερη με των γκνου την αγρια πορεια μες στις αχανεις εκτασεις; ενας ναος αφημενος στην ακρη του κοσμου για αυτους που τολμησαν και για τους εραστες. αν εισαι ετοιμος να δεις θα πιστεψεις, αν εισαι ετοιμος να νιωσεις δεν θα σου χρειαστουν αποκρυφισμοι και θρησκεια. να μαθεις χωρις φοβο ‘να γευεσαι το μελι απο το τσεκουρι ‘ δεν είναι ευκολο. και κατω από του αγιου το ρασο σαν αγκαθι να ναι η τελευταια ερωτικη λεξη ή να ναι ελευθερη μες στων εξομολογητηριων το σκοταδι; αγιος να ναι ο εραστης, αγιος αυτος που τολμησε. αγιος αγραμματος. αγιος εργατης. αγιος μονος. αγιος γερος.αγιος ασθενης. αγιος μεταναστης. αγιος παιδι. αγιος εγκλωβισμενος. αγιος ζιλ-σκοτ-χερον. (γκινσπερκ). μπορει και να ναι τα ονειρα του μεξικου, οι μεγαλες πλατειες. η συναντηση, οι πρωτες λεξεις ερχονται παντα μετα απο ενα χαμογελο. οικειοτητα. τι αξιζει; οσα σκεφτεσαι κοιτωντας το φεγγαρι..

Κρυμμενες μικρες μπαλαρινες μεσα σε βαθια μυστικα νερα των ονειρων σου

τη μερα που ηρθε ο λεναρντ το φως επαιζε μεσα στους φακους μιας πολαροιντ παιχνιδια με τη μνημη. θελοντας να περασει μεσα στο μεταξενιο πεπλο μιας γλυκιας αναμνησης εσπρωξε απαλα τη παλια πορτα οπως αγγιζε καποτε τις βλεφαριδες της αλικης ή οπως κοιτουσε θυμωμενος οταν ηταν παιδι. ο ηχος της ξυλινης κουρασμενης κατασκευης ηταν ενας μικρος αναστεναγμος των παιδιων πριν παραδοθουν στο πρωτο τους ονειρο και ο ηχος απο τις αρθρωσεις των χεριων του ξυλουργου της. απο τα γυμνα του ποδια πανω στο πατωμα σκορπιστικαν κοκκοι αμμου απο την παραλια που μαζεψε για πρωτη φορα κοχυλια και ακουστηκαν για μια στιγμη οι κραυγες των γλαρων απο το πρωτο του ταξιδι. εκλεισε πισω του τις φωνες των φιλων του που εφευγαν για το μερος που οι κυνηγοι ελεγαν ‘ματι του ανθρωπου’. περπατουσε μεσα σε ενα σπιτι γνωριμο με μια προσμονη για κατι πρωτογνωρο. ηταν αγνωστος μεσα σε αισθησεις και πραγματα. τοποθετημενοι στα ραφια και τη παλια βιβλιοθηκη οι παιδικοι του φοβοι, αλλοι εξημερωμενοι απο τα αγγιγματα αγαπημενων προσωπων και αλλοι κατεσταλμενοι με κοπο απο μια παλη αεναη. το προσωπο του στον θολο καθρεφτη της μητερας του σαν κυνηγημενου παιδιου που μολις εχει ξεφυγει απο τον κινδυνο. τα βηματα του ησυχα σαν μες στου νερου τους υποκωφους ηχους ακολουθωντας του ψαριου την κινηση με τη μνημη του ασημενιου της δερματος στα δαχτυλα. η γευση απο το αλατι στις γωνιες των χειλιων της. η σκια της μεδουσας μπροστα απο τη διαθλαση του φωτος του κοσμου πανω απο την ισαλο γραμμη. ειναι του ονειρου το ονειρο, το πισω του καθρεφτη απο τους μυθους των παλιων μυθιστοριογραφων με τα καθαρα αφοβα βλεμματα. ειναι καιρος να αποφασισεις ποιος εισαι και ποιος σε εφερε σε ενα κοσμο που κανει κυκλους γυρω απο το φως, που γυρω του κανει κυκλους η σεληνη, που μεσα του η θαλασσα ειναι φωτια..

*

αυτες οι περιπετειες της ψυχης ή του δρομου

εχουν τη δυναμη απο τη ματια του λυκου