Tuesday, May 15, 2012

Κρυμμενες μικρες μπαλαρινες μεσα σε βαθια μυστικα νερα των ονειρων σου

τη μερα που ηρθε ο λεναρντ το φως επαιζε μεσα στους φακους μιας πολαροιντ παιχνιδια με τη μνημη. θελοντας να περασει μεσα στο μεταξενιο πεπλο μιας γλυκιας αναμνησης εσπρωξε απαλα τη παλια πορτα οπως αγγιζε καποτε τις βλεφαριδες της αλικης ή οπως κοιτουσε θυμωμενος οταν ηταν παιδι. ο ηχος της ξυλινης κουρασμενης κατασκευης ηταν ενας μικρος αναστεναγμος των παιδιων πριν παραδοθουν στο πρωτο τους ονειρο και ο ηχος απο τις αρθρωσεις των χεριων του ξυλουργου της. απο τα γυμνα του ποδια πανω στο πατωμα σκορπιστικαν κοκκοι αμμου απο την παραλια που μαζεψε για πρωτη φορα κοχυλια και ακουστηκαν για μια στιγμη οι κραυγες των γλαρων απο το πρωτο του ταξιδι. εκλεισε πισω του τις φωνες των φιλων του που εφευγαν για το μερος που οι κυνηγοι ελεγαν ‘ματι του ανθρωπου’. περπατουσε μεσα σε ενα σπιτι γνωριμο με μια προσμονη για κατι πρωτογνωρο. ηταν αγνωστος μεσα σε αισθησεις και πραγματα. τοποθετημενοι στα ραφια και τη παλια βιβλιοθηκη οι παιδικοι του φοβοι, αλλοι εξημερωμενοι απο τα αγγιγματα αγαπημενων προσωπων και αλλοι κατεσταλμενοι με κοπο απο μια παλη αεναη. το προσωπο του στον θολο καθρεφτη της μητερας του σαν κυνηγημενου παιδιου που μολις εχει ξεφυγει απο τον κινδυνο. τα βηματα του ησυχα σαν μες στου νερου τους υποκωφους ηχους ακολουθωντας του ψαριου την κινηση με τη μνημη του ασημενιου της δερματος στα δαχτυλα. η γευση απο το αλατι στις γωνιες των χειλιων της. η σκια της μεδουσας μπροστα απο τη διαθλαση του φωτος του κοσμου πανω απο την ισαλο γραμμη. ειναι του ονειρου το ονειρο, το πισω του καθρεφτη απο τους μυθους των παλιων μυθιστοριογραφων με τα καθαρα αφοβα βλεμματα. ειναι καιρος να αποφασισεις ποιος εισαι και ποιος σε εφερε σε ενα κοσμο που κανει κυκλους γυρω απο το φως, που γυρω του κανει κυκλους η σεληνη, που μεσα του η θαλασσα ειναι φωτια..