θελω να συναντηθουμε στο μελλον, εκει που συναντωνται προεκτεινομενες, απ αυτη τη στιγμη, οι ευθειες της πραγματικης μας ζωης, με αυτες της φαντασιας μας που ερχονται απο απεναντι, ατσαλες και ατιθασες, φωσφοριζοντας για να συγκρουστουν, να προκαλεσουν πανικο, να γινουν λαμψεις βεγγαλικων σε θολους ουρανους και να αντικατοπτριστουν στο τζαμι που καθρεφτιζονται τα προσωπα μας, περιμενοντας για τετοια πανυγηρια αλλα αναβαλλοντας τα διαρκως ηλιθια και ανεξηγητα.
θελω να συναντηθουμε στο μελλον. θα βρισκονται εκει ολα τα προσωπα της ιστοριας μου, οι φιλοι μου, κρατωντας τον κρυμμενο τους ασσο επιδεικτικα και χαιρεκακα. θα εχουμε γλιστρησει μεσα απο την χαραμαδα που δεν μπορεσε να κλεισει καμια απο τις ψυχαναλυτικες σχολες, μεσα απο την ρωγμη που δεν αντεχει ποτε, σκαει και ανοιγεται μεσα σε ολη την καλλιτεχνικη δημιουργια, αναποφευκτη και εκδικητικη, κατασπαραζει το μυστικο του καλλιτεχνη που θελει να φανερωσει, κρυβοντας το καλυτερα.
θελω να συναντηθουμε στο μελλον. θα βρεθουμε σε καταλευκα σαν χιονι τοπια της φαντασιας μας. λευκα τοπια ανιδωτα. λευκα τοπια του μηδενος που γεμισε της ζωες μας. γεματα φωνες που δεν ακουγονται, νοημα που δεν υπαρχει, παγοβουνα ακινητα, φαλαινες και επικυρηγμενους. ο εμπειρικος θα διαβαζει ξανα και ξανα τον μεγαλο ανατολικο του κι εμεις θα πλεουμε, θα περιφερομαστε ...
σε ενα παραλληλο χρονο οι ανθρωποι που εκλεισαν τα ματια οταν επρεπε να τα ειχαν ορθανοιχτα και δεν μπορεσαν να ονειρευτουν θα αποφασιζουν αν κερδισαν η αν εχασαν τρωγοντας λογιστικα βιβλια