Tuesday, January 20, 2009

ενα μηνυμα για σενα, ρουντυ

εχω ενα μηνυμα για σενα. θα το βρεις την ωρα που κλεινεις τα ματια και μπαινεις στο ονειρο, την ωρα που σπαζουν οι ηχοι στις συναυλιες κ γινεσαι ενα με το πληθος, την ωρα που δεν σου φτανει και κοιταζεις τον οριζοντα σαν να ναι το σπιτι σου, οταν νιωθεις οτι σου λειπει η λεξη που την ακουσες παιδι και την θελεις απο τα ιδια χειλη, με την ιδια γευση, την ιδια αφη. συναντησε με στην πετρινη πλατεια. εκει που γκραφιτι με λογια του μπορχες αρχιζουν τις ιστοριες των περιπλανωμενων. εκει που αφηνουν τις λεξεις τους φοβισμενα παιδια, κυνηγημενα, αποφασισμενα. " η αλικη κ ο λεναρντ ειχαν μερες υπεροχες", "ο παραδεισος εχει τα χρωματα απο το δωματιο σου", "τα κουρελια τραγουδανε ακομα". θα περπατησουμε στους δρομους, θα περασουμε κατω απο την αψιδα, θα σταματαμε στις γεφυρες, θα ανεβουμε στις ταρατσες, θα περασουμε απο τις γυναικες της αλφαμα, τα παιδια του ευφρατη, τους τρελους του αμστερνταμ. καθενας θα μας λεει τη λεξη του. θα τις καρφωνουμε στους τοιχους. σημαδια μιας πορειας για τη νεα πολη, την καινουργια ζωη, μελανι μες στα αρχιτεκτονικα σχεδια του ιταλο καλβινο. θα φτασουμε στο σπιτι που χτιζει μια κινηματογραφικη ορχηστρα. ο παουντ θα βγαλει το καπελο του στην εισοδο, τα χερια του γεματα χωματα απο τα θεμελια. στην πισω αυλη μεξικανικα φωτα, η εντιθ θα γευεται το λικερ απο τα μυθιστορηματα του κουντερα, ο καζουο ονο 100 χρονων θα χορευει μονος του πανω στα νερα της νεκρας θαλασσας, ρευματισμοι ευχαριστησης θα τρανταζουν τις αρθρωσεις του, μεσα στα χερια του μπλεγμενα νηματα, θα τα κοβει ενα ενα ελευθερωνοντας τον μαρσελ μαρσω απο τα πρωτα του ψευτικα δακρια.