Thursday, September 18, 2008

3. η ιστορια της λουνας: φακιδες

μετρουσε της φακιδες του προσωπου της. τοσο κοντα. τοσο κοντα στη λεπτομερεια. χαρτογραφουσε το σωμα της. τι ηταν δικο του. τα σημαδια των σωματων. τοσο κοντα. παρακολουθουσε τα σχηματα, τα περιγραμματα που σχηματιζαν τις φακιδες της, σαν τις οχθες των ποταμων στη γη της, στο σωμα της.

ο νειλος, ο ζαμβεζης, ο μαρα

προσπαθουσε να σχηματισει αστερισμους. το τεραστιο παζλ πανω απο τις ζωες μας. το μαγικο παζλ του ουρανου στο δερμα της. πως να βαλεις ορια σ αυτο το συμπαν? πως να ψηλαφησεις ετη φωτος? πως να σταθεις μονος στην ακρη του κοσμου? ο υγινος ξενυχτα ανυσηχος. τυλιγεται τον μανδυα του. τα αστεροσκοπεια παγωνουν τις νυχτες. οι κορες των ματιων του διαστελλονται μπροστα σ αυτοσχεδια τηλεσκοπια. μεσα απο φακους κ κρυσταλλα προσπαθει να φτιαξει το προσωπο της σουχα με αστερια.

η μικρη αρκτος, η ταλιθα, η ανδρομεδα

φαινονται σαν νησια που ταξιδευεουν ακινητα. ειναι κρυμμενες μεσα τους οι φωνες των ανεμων του χειμωνα κ των παιδιων που τρεχουν στις παραλιες τους. οι γυναικες που θωπευουν τη θλιψη τους κοιταζοντας τη θαλασσα, τα παιδια που καπνιζουν ξαπλωμενα πανω στους υπνοσακους

η αμοργος, η υδρα, η αλοννησος

δεν εχω πολλα μυστικα να σου πω, εχω πεταξει το μπουκαλι με τις λεξεις στη θαλασσα, η ιστοριες ψαχνουν ενα νεο τελος, ταξιδευουν μεσα απο κυματα, κρυβονται μεσα σε σπηλιες με περιεργα πλασματα κ αντανακλασεις του φωτος στο νερο, οι αστεριες ξεκουραζονται ησυχα στο βυθο. τα θαυματα ομως συμβαινουν απροσμενα καθως μετρουσες τις φακιδες του προσωπου της. ψαχνοντας το θαυμα κοιταζεις ολο κ πιο κοντα στη λεπτομερεια. οι εξερευνητες φτανουν στην πηγη του νειλου. ο υγινος τριβει τα ματια του, μες στο τηλεσκοπιο του χορευει η σουχα, στα νησια αναβουν φωτιες στις παραλιες, τα παιδια χορευουν, τα σωματα τους αφηνονται. η λουνα σε κοιταζει με τις φακιδες της, με το χαμογελο της. συνεχισε να ψαχνεις.