σκεφτεσαι τη νεα σεληνη ταξιδευοντας στις ακτες του αυγουστου. ενα βλεμμα απο περασμενα καλοκαιρια. ο θυμος της σβηνει με κοκκινη αλκοολη. τα χειλη της κρατουν μια λεξη που θα αγαπησεις, θα την θυμασαι καθε καλοκαιρι που θα νιωθεις ελευθερος, θα την ψιθυριζεις μες στα αυτι της μα εκεινη δεν θα 'ναι εκει, καποτε θα την ψιθυριζεις και στον υπνο σου. ολα αυτα δεν θα τα ξερεις γιατι εισαι γυμνος μες στα νερα του αυγουστου και για ολα αυτα δεν θα σου καιγεται καρφι, ολα αυτα θα ναι για τους πλουσιους. μονη σου αναγκη ειναι τα γυμνα σας σωματα, το νερο, η γη, το πως φαινεται ο οριζοντας καταμεσης της θαλασσης, πως κατω απο την αμμο κρυβονται ναυαγια.
εκατομυρια μοναδες αποστασης μακρια μεγαλωνει το γρασιδι που ισως περπατησουν τα γυμνα ποδια των παιδιων σου. σκεφτεσαι τις πιθανοτητες. θαυμαζεις αυτη την συνεχεια. το παρον που ειναι παρελθον μεσα στα ματια καποιων που εχουν γνωριμες αποχρωσεις στις ιριδες. ολα αυτα διαλυονται με ουσιες που διαπερνουν τις νευρικες σου συναψεις. ψιθυριζεις τη λεξη της. ο θυμος της γινεται δακτυλιδι γυρω απο τον κρονο. εκατομυρια ετη φωτος μακρια οι ζωες σας κυλανε υπεροχα.
σκεφτεσαι τη νεα σεληνη στις ακτες του αυγουστου.