αυτη τη νυχτα εκατομυρια τρενα θα ταξιδευουν στο κοσμο. θα προσπαθουν να τηρησουν χρονοδιαγραμματα την ιδια ωρα που ο φιλεας φογκ θα θρυμματιζει με τον δεικτη και τον αντιχειρα τον λεπτοδεικτη του χρυσου του ρολογιου μεσα στην δεξια τζεπη του γιλεκου του.
σκεφτομαι οτι αυτη τη νυχτα εκατομμυρια τρενα θα ταξιδεουν στο κοσμο. φανταζομαι τις χρυσες τους γραμμες να σκιζουν τη νυχτα μας. τις σκεψεις των αγνωστων να γεμιζουν ασφυκτικα τα βαγονια.
αυτο ομως ειναι ενα παραξενο τρενο κι αυτη ειναι μια παραξενη συνευρεση. η σαρλοτ δεν ηθελε να ταξιδεψει " κι αυτα τα τραγουδια που τραγουδουμε, να σημαινουν κατι σ΄αυτους που τα τραγουδουμε"
ο ντανιελ κραταει λευκα τριανταφυλλα κομμενα απο τον κηπο της σωτης τριανταφυλλου. μες στο μυαλο του σχηματιζονται γραφικες παραστασεις. να ερωτευτει το κοριτσι που καθεται διπλα του ή να σκασει σε χιλια κομματια.
διπλα του καθεται η αλικη μεσα στη σκια της. " η αγαπη ειναι μια λυσασμενη σκυλα, καποιος να την πυροβολησει". τα ματια της ψαχνουν τα ματια που θα την καθυσηχασουν.
αυτα ειναι τα ματια του ρισαρντ, κατεστραμμενα απο τους τροπικους, του ρισαρντ του πατερα μας. διπλα του καθεται ο λεο ενα σπασμενο καραβι ετοιμο για ναυαγιο.
και με τα ματια για μια στιγμη, οσο κι ενα θραυσμα απο τον λεπτοδεικτη του φιλεα, ανταλλαζονται τα βλεμματα. και η αλικη βυθιζεται σε ενα ονειρο μες στους δρομους της λισαβονας. η τελευταια της σκεψη πως ειναι κι αυτη μια σκυλα ειναι διψασμενη για αγαπη ταξιδευει ηδη με τα καραβανια της σαχαρας.
κι αυτο ειναι ενα παραξενο τρενο και μια παραξενη συνευρεση. ειναι ενα μωβ τρενο με πρασινες φωτογραφιες και μεταφερει τα θραυσματα και τα κομματια μας
κ ισως συναντηθουμε στο μελλον να μου κρατας το χερι κ να γελας
κ ισως συναντηθουμε οταν ηρεμησει ο γουιλιαμ κ το καταραμενο του πιστολι
ισως οταν γυρισει ο ντανιελ
ισως συναντηθουμε